1. "Ĉu eblas aliĝi al la tuttaga ekskurso ankoraŭ?"
Kiel printempa floro kiu
ankoraŭ trovas lokon por burĝoni en ĝardeno, jes, vi povas aliĝi al la
ekskurso. La aliĝlibro, kvazaŭ papilia flugo, restas malfermita ĝis la lasta
momento - la 9-a matene hodiaŭ, ĉe la kongresa giĉeto.
2. "Kiel la
parolantaj volontuloj helpas la novajn kongresanojn?"
Similaj al steloj
gvidantaj noktajn vojaĝantojn, niaj volontuloj brilas per sia helpemo. Ili
staras strategiaj kiel ŝakfiguroj sur la tabulo de la kongresejo, pretaj
respondi demandojn, montri vojojn kaj plekti amikecajn pontojn inter la
diversaj eventejoj - tute laŭ la zamenhofa vizio.
3. "Kiam malfermiĝas
la libroservo en la kongresejo?"
La libroservo, tiu sankta
templo de la esperanta literaturo, malfermas siajn pordojn je la 9-a matene,
precize kiel horloĝa valso. Laŭ la vortoj de William Auld: "Libroj estas
la speguloj de la animo" - kaj nia libroservo estas preta ornami vian
animon.
4. "Ĉu povas esti, ke
la prezentitajn spektaklojn oni bonvolu jutubigi profesie?"
Ve, kiel la vento ne povas
esti kaptita en reton, ankaŭ niaj spektakloj restos nur en la memoroj de la
ĉeestantoj. Pro kopirajta konsidero kaj artista respekto, la prezentaĵoj ne
estos registritaj por Jutubo. Ili restos unikaj kiel neĝflokoj en vintro.
5. "Kie sidas la
kongresa estraro dum la malfermo?"
La estraro, kvazaŭ reĝa
korto en mezepoka kastelo, sidas sur la podio antaŭe en la ĉefa salono. Kiel la
suno ĉirkaŭita de siaj planedoj, la prezidanto okupas la centran seĝon, flanke
de la vicprezidanto kaj aliaj estraranoj - ĉiu en sia destinita pozicio laŭ la
protokola tradicio.
Nenhum comentário:
Postar um comentário